52. Immortal - Sons Of Northern Darkness

Je hoort toch ogenblikkelijk dat dit van nú is. (Nou ja.. 2002) Deze gasten spelen al dan niet computergeholpen zoveel strakker dan die jaren '80 klassiekers. (Erg cleane plaat sowieso) Dit blaast! Cijfermatig zie ik meteen dat de tweede helft pittig wordt met al die 7-8 minuten nummers. (Within the Dark Wind is het zwakst) Sowieso gevalletje van frontloading. De titeltrack, ach zeg maar de eerste drie zijn de hoogtepunten. Demonium, het vierde nummer, is kort en wicked, maar wat minder, daarvóór gaat de fik er zeker in. Prima vocalist hebben ze hiero. Valt lekker samen met de muziek, soms bijna Duits blaffend/rappend. Ik zie 'm bij gigs wel met 'n megafoon schreeuwen. (Zal ie niet doen) Antarctica valt op door het cheesy poolwind-intro, synths, mwah hebben ze niet nodig. Ondertussen scande ik de Wiki-Black Metal-pagina en werd 'n beetje iebel van de beruchte hoes waarop ene "Death" (leuk!) hersens uit een zelfgecreëerd gat ligt te lekken. (Weer wel cool is het verhaal dat die man zijn kleren weken voor een gig begroef, en ze dan aandeed, de geur van rotting!) Goed, on-topic: enige wat ik hierop kan aanmerken is het vooral groove is en geen melodie, ze spelen de hele tijd die typische (black?) metal-akkoorden, beetje dissonant pentatonisch whatever, niet echt open in elk geval. (Ja wat wil je...)