30. Megadeth - Rust In Peace

De re-release, remastered, productie klinkt (toen pas?) ook echt goed: in your face, fysiek, tastbaar, wat je maar wil. Te goed eigenlijk voor een jaren '80 plaat, was toch jaren '80, nou nee, 1990 dus. Mijn ooms lachten me uit toen ik ooit eens opmerkte dat ik Megadeth goed vond, dit was ten tijde van Risk. Ik probeerde ze nog te overtuigen dat Risk een stuk minder hard was.. Maar het mocht niet baten. Het ironische was dat mijn ooms getatoeëerde figuren zijn, die destijds nog in metal-shirts rondliepen. Ik mocht er niet bij horen zeker. (Ze waren gewoon zelf nep) Enfin. Ik vind 't een aardige plaat, al springt 'r niet echt veel uit voor mij. Soms gaan de vocalen in 1 nummer van kut naar goed. (Oh let ik weer op de vocalen, mag eigenlijk niet) Maar, gottegot, Tornado of Souls moet ie in 't begin poepen ofzo. Holy Wars en Hangar is in elk geval een killer-opening.