48. Kreator - Pleasure To Kill

Zat laatst met het hautaine aura van een kenner een interviewtje met Limburgse trashers Legion Of The Damned te lezen zegt die gozer dat ze vooral beïnvloed zijn door twee legendarische bands: Slayer (check!) en.. Kreator. Gloeiende gloeiende! Maar goed, hier zijn ze al. Het Choir Of The Damned-intro is extended op deze reissue, jammer, want ik vermoed dat het oorspronkelijk eindigde bij de gong, nu krijgen we nog een stukkie akoestische gitaar, iets té . Daarna gaat 't wel los natuurlijk. Gruwelijk kutte productie, het went wel, maar in Ripping Corpse denk ik eerst: wat een slappe drummer, maar dat zal ie niet verdienen. Het is meer de productie die zijn hi-hat-werk doet schuddebuiken. Death Is Your Saviour is al een stuk beter. Zanger heeft wel 'n iel stemmetje, word er niet bang van. Oh wacht, het zijn er twee. Mille en Jürgen, waarvan grappig genoeg Mille, als Italo-immigrant, een zwaarder Duits accent heeft, je moet 'm plezjar toe kil horen zeggen. (Kut, terwijl ik dit zit te tikken heeft AZ h1-0 gemaakt, niets van gemerkt/gehoord) Riot Of Violence heeft 't sterkste begin tot nu toe. A man lies in the corner covered with blad! Wat of vallens! Wel goeie, pittige (bijna a-melodieuze) gitaren en een fraaie "break", niet eens in 't midden, maar, hop, aan 't end. Carrion is ook een van de betere. Spetterend begin, verzandt dan in zompige gitaarpartijen, maar komt er weer uit rond de 2.5e minuut met een stevig instrumentaal hakkend gedeelte. Ze komen eigenlijk nu pas op stoom. (NAC begint ook beter te spelen) Command Of The Blade is ook aardig, Amerikaans. Als ik ze nou toch allemaal behandel, het lange The Pestilence vond ik erg vervelend, dippie. Met Under The Guillotine geloof ik 't verder wel weer.