47. Queensrÿche - Operation: Mindcrime

Totaal anders dan ik had verwacht. Of Queensrÿche was een loeiharde Ministry-achtige industrial metal-act. Of iets vrolijks punkies. Maar goed, dit is Meatloafiaanse bombast met Guns & Roses-vocalen. Mooi die ambities, bromt opa. (Zou het niet leuk zijn geweest als Chinese Democracy een conceptplaat was, had ie wel de lengte voor) Het sci-fi verhaaltje hier is ook zo gek nog niet, althans in samenvatting op Wikipedia, maar ben nooit zo'n tekstletter dus whatever. Ik zal er zo nog wat goeie dingen over zeggen maar dit album breekt voor mij bij Suite Sister Mary (De 10 minuten durende key-track) daar ben ik 't gejengel van die gozer he-le-maal zat. Was echt een geniale plaat geweest als ie 'n beetje had kunnen doseren. Hij loeit maar door. Makes me wanna break stuff. Ineens vallen de teksten op en niet in positieve zin.. "We worden gebruikt als ratten in een experiment!" De laatste paar minuten herpakken ze zich (in die suite dus) nog wel trouwens. De hits (en wat voor hits!) staan op de eerste helft: Revolution Calling en vooral Speak, later heb je dan nog sterke I Don't Believe In Love, een fijne nightcruise op tempo in de jaren '80-auto-classic. Beste solo van de plaat ook, de eerste die opvalt eigenlijk. (Oh hier is er nog een in Eyes Of A Stranger, which reminds me: te weinig dubbelloops solowerk) Ondanks mijn gewoonte om juist bij goeie platen te gaan mopperen is Queensrÿche toch echt een van de ontdekkingen van dit project.