dinsdag 25 mei 2010

86. Cyclone - Brutal Destruction

Hadden we al Belgen gehad in deze serie. Ik meen van niet. (Tachtig procent zal sowieso wel Amerikaans of Brits zijn geweest) Behalve die Zwitsers van kom hoe heten ze ook alweer.
Maar goed, Belgen nu dan. Honderd bonuspunten voor het feit dat dit trash-metal plaatje een half uur duurt. Niet dat het slecht is, maar dat zijn de speellengten die dit soort muziek nodig heeft. Als dit de band is (en ik geloof het wel) krijg ik ineens zin in een Broodje Warm Vlees of een Broodje Bakpao. Brutal Destruction begint met een vrij sloom instrumentaal intro, en gaat dan aardig verder met Long To Hell, dat een mooi kick drum stamp-passage heeft. De zanger is acceptabel, klinkt als iemand met een punk achtergrond, zijn screams zijn wel een beetje naar/eng. In Fall Under His Command hinnikt ie vrolijk aan het begin (en zet 't later helemaal op een lachen) Jammer dat na de vette snelle solo, de terugkeer van de riff niet echt uit de speakers knalt. De drums beginnen wat te wankelen, de maatsoort was onderling niet helemaal goed afgestemd, of de fills waren gewoon te moeilijk voor de arme jongen. Lachen in The Call Of Steel. Kwusj de iron wiel. Accentje! (Fighting the fatal klinkt later meer als Fighting the feel) Hier (terug in Steel dus) heeft de drummer zijn zaakjes ineens wel op orde. Gewoon meer van het voetenwerk. Al probeert hij tijdens In The Grip Of Evil wel leuke jazzy roffels erdoor te moffelen. Ambitieus! De melodie lijkt wel wat op die van Teenage Mutant Hero Turtles, gheh. Die zouden metal ook wel waarderen denk ik. En heette hun baas/die rat geen Shredder! In The Grip Of Evil is mijn favoriete nummer. In de eind-break (een minuut voor het einde) maakt de zanger een sissend geluidje alsof ie een bierflesje opentrekt. "Ah!" Merkwaardig, Take Thy Breath komt ineens veel helderder door. Sessie uit een andere studio, of iets van mijn mp3's. Een remaster misschien. Night falls and I'm here, now you feel fear! Qua melodie bijna atonaal trouwens op een fijne avant-gardistische sik-manier. Vervolgens is Incest Love ineens Heideroosjes. Wat gebeurt hier allemaal. Chaos reigns!

7 opmerkingen:

  1. Staat hier helemaal geen Thin Lizzy bij??? Da's toch bizar. Thin Lizzy is toch echt de meest swingende hardrock die je kan krijgen. Ik zweer al decennia bij het Life/Live album. Lekker man!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. The Peel Sessions zijn trouwens ook erg goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. het enige concert wat ik ooit gaf was een Thin Lizzy Tribute (met maffe electro versies Dancing in the Moonlight op de melodica enzo)

    die Peel sessies moet ik 'ns luisteren. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mp3s ruilen tegen die van de live tribute?
    (Met die rockende ooms/neven van je?)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Staat hier helemaal geen Blue Öyster Cult bij??? Da's toch bizar. Blue Öyster Cult is toch echt essentieel als je de belangrijke schakels uit ontwikkeling van rock/hardrock/metal een beetje gehoord wil hebben. Ik zweer al decennia bij het Secret Treaties album. Lekker man!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Als je niet van authentieke Thrash houdt, bespreek het dan niet. Oké, het zal best wel eens iets rammelen soms...maar om nou deze kraker van een lp af te zitten zeiken met flauwe grapjes...en bovendien: fuck remasters!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. heh, het was allemaal een beetje tong in de wang bedoeld waerde anoniempje :)

    BeantwoordenVerwijderen