71. Mastodon - Remission

Mastodon laatste was zoals bekend toegankelijk en geschikt voor the masses, maar hoe zou dat het er op hun debuut Remission aan toegaan? Een stuk wilder dus, met grunterige vocalen. Da's effe één nummertje wennen, maar March Of The Ants klikt. Woest! Lekker ook hoe ze in dat ene nummer van bruut naar melodieus en terug gaan. Ze blijven blazen in twee korte liedjes en mijn aandacht wordt pas weer echt getrokken in Ol'e Nessie, heb geen bezwaar tegen proggy metal geloof ik. Al zit de echte lucht in dit nummer ook pas hier aan 't einde. Hoe zit het ook alweer met de vijf elementen en Mastodon? Dit is Vuur. (Niet verbazend, maar lucht hebben ze nog niet gedaan, dat zal de volgende wel worden meer "poppy" than ever) Begin me door de niet bepaald heldere zeg maar megafonerige grunts nu ineens af te vragen of de mannen hier niet gewoon een Opethje doen. Trainwreck: hola, wat krijgen we nou. One? Goede opbouw, maar jammer genoeg met afstand de minste vocaal van de hele plaat. Terzijde: lol, alleen in Onvermijdelijke Metal kun je ondertussen wikiwilfen naar hoe je van doodnormale soda crack kan maken. Ja, heb je dus nog wel altijd cocaïne poeder nodig, maar dan kun je 't oproken. (Dank u Brent Hinds) Het wachten is toch nog altijd op een echt goed nummer m.u.v. het mierennummer uit 't begin. Trilobite is (eindelijk) een duidelijke kanshebber met een goeie afwisseling van hard en zacht. Liefste gitaarpassages van de hele plaat. Wat krijgen we nou, mijn hand (nou ja twee vingers) zit ineens onder het bloed!? Scheerwondje van vanochtend kennelijk. Heeft Mastodon dan toch mooi even open gespeeld.