Een of andere schimmige Noor. De titel klinkt meer als de PSV-voetballer, maar of dit net zo goed wordt... Het boekje is trouwens ook wel komisch vol spijkerschrift-achtig gekriebel wat alleen door Taake zelf begrepen wordt waarschijnlijk. Kijk nu pas naar de achterkant en zie dat 't om een heuse band gaat, hoopte op een solo-project. Heet die ene gast nou Hoest? Hij staat daar lollig met zijn duim omlaag. Bij zo'n beeld geloof ik niet dat ze zichzelf serieus nemen. Dat geldt dan weer niet voor Mord en Corax die in creepy corpse paint verschijnen. Laba (Lada of Labia was nog wat lolliger geweest) steekt een omgekeerd kruis naar voren. (Niet z'n eigen) Verder dient het TNBM logo niet onvermeld te blijven. Anti-Human, Anti Life. De letters van de afkorting kunnen de volgers zelf wel invullen. De muziek valt qua ontoegankelijkheid nog mee, voor one thing het is niet lo-fi als de jongens van Burzum. De verschillende onderdelen van 't drumstel zijn nog behoorlijk uit elkaar te houden, zeg maar. Ik zet alleen wel een beetje te zoeken naar songtitels. Oh die zijn er gewoon niet! Track 1 raast zeven minuten door, met name de laatste twee minuten zijn simpelweg "mooi" met uitwaaierend tremolo-ende gitaren. (Mis nog wel de koor-samples die komen toch nog wel hè?) Track 2 illustreert mooi waarom metal een "moeilijk" genre is (of kan zijn) de gitaarriff in 't intro is fris en fruitig, maar dan beginnen de drums te draven, het is gewoon niet dansbaar en niet sexy. (Het laatste waarmee deze figuren geassocieerd willen worden) Rond de tweede minuut zit er wel een goeie trash-fase trouwens."Ghehe ghehe" kuchtgrinnikt de zanger rond de derde minuut. Ik begin al een recurring theme te spotten, want in dit nummer vind ik eigenlijk precies dezelfde soort waaier-gitaar fase het leukst, die hier doorloopt tot en met de fade-out. Ook fijn hoe de tikkende basgitaar bijna een soort trommel wordt. (Of zou dat toch ook gewoon de kickdrum zijn, grinnik)In Track 3 schakelt men even in een tandje terug voor een wiegliedje, wat feedback en dan de stilte voor de storm. Waaaaah. (Dit kan op Source, Tags and Code of hoe die plaat van AYWKUBTTOD heette) Hmm, de gitaarmelodie is hier bij nadere bestudering wat lullig, heb even 't gevoel dat ze me zitten te fokken en gewoon het Noorse volkslied spelen. Schrikt wakker bij de break. "Oeh!!" Die kwam als geroepen. De drummer wordt zo enthousiast dat zelfs hij even lijkt te struikelen. (Hij is verder manisch strak natuurlijk) Maar ik houd wel van die korte pauzes, is volgens mij ook veel leuker om live te spelen, kun je effe een rare bek trekken ofzo. De melodie aan het begin van Track 4 klinkt nu al alsof iemand er een 8-bit Nintendo versie van heeft gemaakt of zou moeten maken. (Check dat op Youtube) Jammer dat het echoënde gitaaraanzetje rond de tweede minuut nooit een hele melodie wordt. Maar in dit nummer zitten stiekem toch wel wat poppy licks verstopt, en het is na het matige begin misschien wel het hoogtepunt. Track 5 heeft iets zonnigs, ik zweer 't. Psychedelica! Hier had de zanger van mij zijn kop mogen houden, was een mooie instrumentaal geweest. Daarmee geloof ik 't wel. Track 6 is dan ineens wél instrumentaal en helaas vooral lomp en saai. Het intro van Track 7 is ook weer vrij vrolijk en een soort eighties-ode. Vraag me af waar dan de piano blijft die de credits beloofde (maar zonder specificatie in welk nummer ie dan zou zitten, zal wel een geintje zijn) Prompt valt de cd uit. Nou ja, het was ook wel goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten