64. Nile - In Their Darkened Shrines

Poehee! Avant-gardistische extremiteiten. Zo'n plaat geschikt voor 't gebruikelijke riedeltje. Ik snap er helemaal geen bal van en daarom is 't juist leuk. Als altijd twee nummers inkomen, dan knallen met track 3,4 en 5. (5 = Unas Slayer Of The Gods, een elf minuten durend epos) Het leukst zijn de stoere Arabische invloeden die je bij een band die Nile heet mag verwachten. Album eindigt met het vierdelige aan elkaar gesloten titelnummer, gaat ook weer alle kanten op, drones, dark ambient, grunts en ga zo maar door.