vrijdag 7 mei 2010

69. Dio - Holy Diver

Vreemd eigenlijk dat Dio die Nederlandse rapper nooit heeft aangeklaagd. Misschien een te algemeen woord? Of hij had gewoon al genoeg centjes. Ik bedoel, Manitoba deed 't wel toen met "Caribou". You got desire, so let it out! Shout! Ja dit opent precies zoals ik had verwacht, beetje zoals Anvil, maar dan met een goeie zanger. Weet niet of ik nou de remaster te pakken heb, of de 'gewone' versie, maar die snare-drum ratelt lekker goedkoop. Oehhh spooky, hoor ik daar een donderslag? Hm, dat wordt helaas weer vrij bruusk afgekapt. Holy Diver is een log, sloom nummerke. Voelt eerst wat leeg. Dan heb je wel héle goeie melodieën nodig omermee weg te komen. De dubbel-vocaal hier is in elk geval al een stap in de richting. Misschien wordt het gaandeweg beter. Eddie Van Halen-riffjes nu. (Ain't Talkin 'Bout, wat was het, niet Dub in elk geval...) Gypsy is gelukkig weer lekker, van mij mag Dio constant over the top intens tekeer gaan. Hier redelijk 'laag' en soulful. Caught In The Middle heeft het beste (pre-)refrein. You can feel it, etc. Mooie emotionele solo ook daarna. (Dio is ook tevreden: 'yeah'). Eerste nummer na de opener dat ik meteen opnieuw op wil zetten. En het blijkt uiteindelijk ook mijn favoriet. Middeleeuws Sabbath-gefröbel en een bijna schattig falsetje open Don't Talk To Strangers aandoenlijk. (En mooi) Ze zijn kwalitatief op stoom nu denk ik. Juist. Beng! Is die solo niet een bietje vals. Don't dream of women, cause the only bring you doooooooooown, grinnik. Klasse-nummer. Straight To The Heart is me iets te houthakkerig, riffs zijn zo bluesy/eenvoudig. Is wel een overkoepelend iets waarom die early heavy metal nou ook weer niet mijn favoriete ding ever gaat worden. Dan veeeel liever spacy dingetjes als het intro van Invisible. (Later ook leuk: you can be-be-be-be-be-be.... inderdaad) Wat een filosofietjes in Rainbow In The Night. Die synth is ongeveer zo slecht als Moke op hun laatste plaat. Wel de beste break van de plaat. Heel kortstondig zo voor de solo, geen plaat van breaks kennelijk, had het woord zowaar nog niet eerder laten vallen, geloof ik. Wel een plaat die met het verstrijken van de weken goed blijft hangen. OnvermijDiolijk, dus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten