Moehahah! Dubbele kick drums rollen modern binnen, maar nu gaat het meer op de Britse golf verder. Ozzy & Iommi zouden tevreden zijn. Dit knalt er lekker in en die brul aan het einde mag er ook zijn. Wat, gaat ie nou alweer lachen, de lolbroek. (Hij brengt er wel variatie in an, maar hij blijft maar bezig, de hele plaat lang) Het tempo gaat met Rotten To The Core flink omhoog, of had die opener iets fake slepends en werd ik gefopt, hoe dan ook... De break rond 2.13 is steengoed, geen amateurs hiero. Het geblaf van de zanger in de outro is erg lollig. In There's No Tomorrow rennen ze zichzelf in eerste instantie voorbij, maar om het goed te maken wat aansteker-snaren-traantjes, de dramatiek in de stem van de zanger krijgt ineens wat ongemakkelijks, het lijkt bijna Vic Chesnutt wel! (Maar zingen moet ie verder maar niet proberen) Zou er een band zijn die zich Hammerhead heeft genoemd, naar de song. Zou moeten. Leaving the posers behind. Dominant worden wij brave luisteraartjes toegesproken. Strikt en strak muziekje ook wel. De titeltrack begint als een indiepop-liedje, met de bas bijna als extra trommeltje, werkt leuk, de akkoorden zijn wat jammerlijk standaard, maar het liedje gaat gaandeweg wel vooruit, deze gasten zijn technisch wel zo goed dat ik bijna ga opmerken dat het op één luisterbeurt eigenlijk niet te behappen is. (Wat ik een slap excuus vind) Maar wel een van de hoogtepunten uiteindelijk, die titeltrack, en hij lacht wéér en krijst ook nog wat in een zelfverzonnen taal, of who cares about Engelse spraak, teksten irrelevant. Blood & Iron, All Right Donuts! (Hij zal wel wel wat anders zeggen) Ok, dit gaat weer veel teveel over de vocalen, let op de drumritmes in Kill At Command rond 2.10 (En toch ook op het koortje!) Man man man, het intro van Overkill! Overkill will never dieee. Had het laatste nummer moeten zijn maar geloof dat de tiende ook een bonusje was, eigenlijk onnodig. Brrruut. Bigbeat-riffie hier, melodieus gezien blijf ik het met die schuivende power chordjes wat moeilijk vinden. Al het andere is prima.
zondag 23 mei 2010
84. Overkill - Feel The Fire
Moehahah! Dubbele kick drums rollen modern binnen, maar nu gaat het meer op de Britse golf verder. Ozzy & Iommi zouden tevreden zijn. Dit knalt er lekker in en die brul aan het einde mag er ook zijn. Wat, gaat ie nou alweer lachen, de lolbroek. (Hij brengt er wel variatie in an, maar hij blijft maar bezig, de hele plaat lang) Het tempo gaat met Rotten To The Core flink omhoog, of had die opener iets fake slepends en werd ik gefopt, hoe dan ook... De break rond 2.13 is steengoed, geen amateurs hiero. Het geblaf van de zanger in de outro is erg lollig. In There's No Tomorrow rennen ze zichzelf in eerste instantie voorbij, maar om het goed te maken wat aansteker-snaren-traantjes, de dramatiek in de stem van de zanger krijgt ineens wat ongemakkelijks, het lijkt bijna Vic Chesnutt wel! (Maar zingen moet ie verder maar niet proberen) Zou er een band zijn die zich Hammerhead heeft genoemd, naar de song. Zou moeten. Leaving the posers behind. Dominant worden wij brave luisteraartjes toegesproken. Strikt en strak muziekje ook wel. De titeltrack begint als een indiepop-liedje, met de bas bijna als extra trommeltje, werkt leuk, de akkoorden zijn wat jammerlijk standaard, maar het liedje gaat gaandeweg wel vooruit, deze gasten zijn technisch wel zo goed dat ik bijna ga opmerken dat het op één luisterbeurt eigenlijk niet te behappen is. (Wat ik een slap excuus vind) Maar wel een van de hoogtepunten uiteindelijk, die titeltrack, en hij lacht wéér en krijst ook nog wat in een zelfverzonnen taal, of who cares about Engelse spraak, teksten irrelevant. Blood & Iron, All Right Donuts! (Hij zal wel wel wat anders zeggen) Ok, dit gaat weer veel teveel over de vocalen, let op de drumritmes in Kill At Command rond 2.10 (En toch ook op het koortje!) Man man man, het intro van Overkill! Overkill will never dieee. Had het laatste nummer moeten zijn maar geloof dat de tiende ook een bonusje was, eigenlijk onnodig. Brrruut. Bigbeat-riffie hier, melodieus gezien blijf ik het met die schuivende power chordjes wat moeilijk vinden. Al het andere is prima.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten