woensdag 19 mei 2010

81. Samson - Shock Tactics

Zozo, dit spettert. Zou het soms een goede remaster zijn, kan haast niet missen. Heb meteen zin om Riding With The Angels opnieuw op te zetten. Lekkere (eenvoudige) riff, goede vocals. The Power! Oh fuck, het is brulboei Dickinson himself! Niet zo vreemd dat Maiden hem oppikte, hij is hier fenomenaal op dreef. Hij stond toen bekend als Bruce Bruce, wat nog debieler klinkt dan de bandnaam, maar goed die hond bestond nog niet en het was gewoon de achternaam van de bassist. (Soort Fleetwood Mac, al had de band dan Burr Samson moeten heten geloof ik) Leuke ritmische accentjes in Earth Mother. Ik zal wel in een emo-bui zijn, maar het wat hoger gezongen refrein van hetzelfde Earth Mother, it gets to me. Nice Girl is gewoon gezellie, krijg nu zin om dat proggy plaatje van Dio weer te luisteren, toch wat onderschat door ondergetekende, toch maar Onvermijdelijk van maken. Interessante quote van Dickinson op Wikipedia over zijn tijd bij Samson, alwaar ik ook leer dat Bruce Bruce klaarblijkelijk een Monty Python grap is, maar blijft 't stom vinden. "In my naivety I thought people who were in rock 'n' roll bands were great artists, and it was a huge shock to the system to realise that they weren't, that they didn't even aspire to be, really. Some of them did, maybe, but some of them, like Samson, were very frightened of the idea." Zo klinkt het alsof hij het maar stom vind en snel weg ging naar grotere en betere dingen, maar ik vind het eigenlijk wel sympathiek, de underdog enzo hè. Maar goed, terug naar de muziek. Blood Lust is wat te sloom, maar het gepiel in het ruimtelijke middenstuk is leuk. Pick up the tempo met Go To Hell. Ongetwijfeld het begin van de volgende plaatkant. Aardig, maar niets vergeleken met Bright Lights, een supernummer, met afstand het beste van de plaat. Prachtcombo van dubbele vocalen en gitaarlick in het refrein. Running faster than you! Het Hendrixiaanse Once Bitten is óók al goed, dit moet dan toch wel mijn favoriete NWOBM plaat aller tijden zijn. Het is pas in Grime Crime dat ik Dickinson wat vermoeiend vind worden. (Ben eigenlijk niet van Maiden en ja dit is beter dan alles wat ik van Iron Maiden heb gehoord, maar da's logisch) Snel door naar Communion de archetypische slotballade, wat akoestische snaren erbij. Now we can start the long way home.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten