79. Leatherwolf - Leatherwolf

Halford zou die bandnaam ook wel bedacht willen hebben. Dit begint meteen goed, met een vreemd huppelende drumpartij. De vocalen zijn wat voorzichtig/soft. Lees op Wikipedia (de plaat staat vreemd genoeg niet op Allmusic) dat de band vooral bekend is door triple lead guitar attack steel. Twee of drie, ik weet niet of ik zelf het verschil zo snel zou horen, maar Endangered Species opent in elk geval met een spetterende riff en alweer prima drums, eens kijken wie de trommels beroert: ene Dean Roberts. Endangered Species is eigenlijk nog wat rustiger dan de ook al niet brute opener Spiter en hier passen de melancholische vocalen beter. (Plus er zijn wat yoooowls, met mate mag het hoor) Tonight's The Night is het dansplaatje, maar dan zakt het tempo weer voor The Hook. (Terwijl dat toch begint met do you want a date en hop naar de disco) maar de break (die eigenlijk uit het niets komt) is voor de aanstekers. Maf bandje, net als Tyrant eigenlijk, maar dan dus wat gladder. Lees: veel beter geproduceerd, en misschien ook wel gespeeld. Wat niet verlet dat Tyrant natuurlijk op zijn eigen lo-fi manier veel cooler is, maar goed, beetje appels met peren vergelijken wel. Leatherwolf is veel meer proggy, let op de openingssnaartjes in Season Of The Witch, het eerste nummer waar die triple lead trouwens voor het eerst echt opvalt, en goed ook. Heb wel het gevoel dat de drummer inmiddels wel is teruggezakt in boem tjik boem tsjik, maar heel erg is dat nou ook weer niet. In Kill And Kill Again krijst de zanger als een meisje dat om een ijsje jengelt. Vagrant rockt dan weer wel, na een wel heel bekend clichématig begin. In Leatherwolf (de track jaja!) rennen ze zichzelf een beetje voorbij, ik bespeur ook een merkwaardige drop in geluidskwaliteit, zal wel aan mijn soulseek-downloadje liggen, wie weet is er een remaster? Vagrant klonk ineens wel geniaal helder. Maar goed, ook Leatherwolf heeft wel weer wat lekkere gitaarmomentjes. Wel een plaatje dat ik vaker ga draaien.