Hee alweer Dio. Of een imitator. Nee het is hem! Samen met Blackmore. Die ik nog eerder associeer met zijn Renaissance-luit-act dan met Deep Purple. Deep Purple is geen Black Sabbath hè jongens? Rainbow's Rising is met z’n 33 minuten lekker behapbaar. Langer dan dat hoef ik onze mini-brulboei ook niet te horen. Zes nummerkes, kan er wel even doorheen zoeven. Tarot Woman: vind die openingsblieps fantastisch, leuk dat ze aan ’t eind nog even terugkeren, maar ‘t liedje niet zo. Het is niet echt slecht, het bijna lukrake gitaargepiel rond 3.30 wat dan overgaat in een duidelijk solo is erg leuk, maar toch, het is niet zo’n heel opvallend nummer. Run To The Wolf heeft een mega-refrein. Something’s evil passing by bromt Dio als ware hij Solomon Burke! Starstruck is gezellie voelt een beetje goedkoop an, pittig einde wel, kan moeilijk zeggen dat ‘t niet spettert. Do You Close Your Eyes is mijn favoriet van kant A, ondanks dat het refrein niet met dat van Run To The Wolf kan wedijveren. Waarom dan wel favoriet? Hmm, gewoon perfecte synthese van alles. Kant B bestaat uit twee lange nummers. Stargazer geldt als de prijstrack (zag ik ergens op Wikipedia) maar ik pas, te bombastisch, zap-moment. (En dan valt het orkest uit München eigenlijk nog niet zo op) Vraag me af hoe Dio dit hele concerten vol houdt, ik word er al luisterend al moe van. A Light In The Black is daarentegen wél goed. Weirde keyboard-solo. En daarna, nou ja, Blackmore-time. Tong uit de bek zou ik zeggen.
zondag 9 mei 2010
70. Rainbow - Rising
Hee alweer Dio. Of een imitator. Nee het is hem! Samen met Blackmore. Die ik nog eerder associeer met zijn Renaissance-luit-act dan met Deep Purple. Deep Purple is geen Black Sabbath hè jongens? Rainbow's Rising is met z’n 33 minuten lekker behapbaar. Langer dan dat hoef ik onze mini-brulboei ook niet te horen. Zes nummerkes, kan er wel even doorheen zoeven. Tarot Woman: vind die openingsblieps fantastisch, leuk dat ze aan ’t eind nog even terugkeren, maar ‘t liedje niet zo. Het is niet echt slecht, het bijna lukrake gitaargepiel rond 3.30 wat dan overgaat in een duidelijk solo is erg leuk, maar toch, het is niet zo’n heel opvallend nummer. Run To The Wolf heeft een mega-refrein. Something’s evil passing by bromt Dio als ware hij Solomon Burke! Starstruck is gezellie voelt een beetje goedkoop an, pittig einde wel, kan moeilijk zeggen dat ‘t niet spettert. Do You Close Your Eyes is mijn favoriet van kant A, ondanks dat het refrein niet met dat van Run To The Wolf kan wedijveren. Waarom dan wel favoriet? Hmm, gewoon perfecte synthese van alles. Kant B bestaat uit twee lange nummers. Stargazer geldt als de prijstrack (zag ik ergens op Wikipedia) maar ik pas, te bombastisch, zap-moment. (En dan valt het orkest uit München eigenlijk nog niet zo op) Vraag me af hoe Dio dit hele concerten vol houdt, ik word er al luisterend al moe van. A Light In The Black is daarentegen wél goed. Weirde keyboard-solo. En daarna, nou ja, Blackmore-time. Tong uit de bek zou ik zeggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten