72. Brutal Truth - Need To Control

Is dit niet wat sloom voor grind? (Collapse) Of is deathgrind de langzame variant? De zanger grunt ook alsof ie wat slaappillen op heeft. Krek, komt een emo-achtige screamer bij. Leuk! Zou dat nou dezelfde vocalist (Kevin Sharp) zijn? Of de bassist (Dan Lilker) die volgens Wikipedia backing vox doet... Dit kun je al geen backing vox meer noemen lijkt me zo. Ah, daar wordt in Black Door Face het tempo al opgekrikt. I die I die I die! Godplayer is zo'n beetje de meest intense track die ik in de hele serie heb gehoord, wat kan die gast krijsen zeg. Hoor liever die ander in de wat slependere passages. In I See Red, wat begint als een ware hit, zitten een paar lollige momenten. In een break wordt gegrapt "that's all" om weer gewoon door te gaan, maar even daarvoor al is er een kortstondige pauze/stilte waar ze volgens mij expres het geluid even helemaal naar 0 hebben gedraaid. (Om meteen weer daarna vol door te gaan) Een oorploppend moment. Ironlung is het rustpuntje dat de plaat in tweeën hakt. Was laatst nog op de radio dat de patiënt die 't langst in zo'n ding lag was overleden. Brutal Truth's ijzeren long klinkt nogal spacy eigenlijk. Geen zompende en zuigende ademgeluiden. Wel de kans om even op adem te komen, ironie!? Ik lees inmiddels op Allmusic dat het toch Sharp is die 't gebrul in welke frequentie dan ook voor zijn rekening neemt. Waarvoor mijn petje af! De snare in Bite The Hand is St. Anger avant la lettre. Een van de betere felle tracks hier, dat lo-fi haalt de scherpe kantjes er wat vanaf. Ordinary Madness is na Collapse de tweede vijfminuter en van eenzelfde tempo. Deze is nog simpeler. Het lijkt wel één akkoord en één schreeuw. (Je kan iets over Munch mompelen) Brain Trust, zou mijn, kuch, single-keuze zijn, is een laatste hoogtepuntje, bij het qua drums wel vette Choice Of A Generation heb ik er genoeg van. Brain Trust eindigt al met zo'n scream en dan gaat 't ook weer zo door.