
Teveel fade-outs! Maar kan me best in
Bas' enthousiasme vinden. (Relatief gezien dan) Ik ga 'm hier niet beter verklaren dan
Master of Puppets, maar hij is zeker goed. (En misschien vind ik 't stiekem toch!) De plaat
klinkt gewoon, of klinkt
gewoon en dat is ook niet zo erg bij Metallica, geen rare fratsen. Bombasme! Sirenes altijd stoer. Rond
Trapped Under Ice raak ik er 'n beetje uit en kom er niet meer terug in. Goeie momenten daarvoor: het schattige intro van de opener
Fight Fire With Fire, stukje rond 2.50 in de titeltrack als de gitaar bliept, en de ti-ta-ti-ta-tita gitaar in
For Whom The Bell Tolls zo rond 1.26. En de progrock van de ballade natuurlijk. 'Welke ballade' zegt u. Ik kan 'm ook niet meer terugvinden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten